Rechtbank Noord-Holland oordeelt dat de heffingskorting terecht is teruggevorderd van belanghebbende met in Curaçao woonachtige echtgenoot zonder Nederlands inkomen

Samenvatting zaak

In deze Nederlandse belastingzaak met raakvlakken met de Caribische praktijk is het volgende aan de orde.

Belanghebbende (eiseres in deze zaak) is gehuwd met “C”. Ten aanzien van zowel het belastingjaar 2015 als 2016 is belanghebbende geen inkomstenbelasting verschuldigd. C woont in 2015 en 2016 op Curaçao en is over 2015 en 2016 evenmin inkomstenbelasting verschuldigd.

Belanghebbende heeft met betrekking tot de belastingjaren 2015 en 2016 aangiften IB/PVV ingediend waarin onder meer is aangekruist dat is voldaan aan de voorwaarden voor uitbetaling heffingskorting(en). Bij voorlopige aanslagen over 2015 en 2016 heeft de inspecteur van de Belastingdienst, kantoor Amsterdam (hierna: de Inspecteur, verweerder in deze zaak) het verzamelinkomen bepaald op [bedrag] en medegedeeld dat belanghebbende een bedrag van loonheffing + uitbetaling heffingskorting(en) ontvangt. Hierbij heeft de Inspecteur bovendien medegedeeld (kort samengevat en enigszins geparafraseerd) dat de aanslag uitsluitend gebaseerd is op de gegevens uit de aangiften (2015 respectievelijk 2016), dat de Belastingdienst de gegevens nog gaat controleren, dat de definitieve aanslag kan afwijken van deze voorlopige aanslag en dat wellicht het te ontvangen bedrag geheel of gedeeltelijk moet worden terugbetaald.

Bij definitieve aanslagen over de jaren 2015 en 2016 heeft de Inspecteur het verzamelinkomen van belanghebbende bepaald op [dezelfde bedragen] en medegedeeld dat zij een bedrag van € 3.230 (2015) respectievelijk € 3.622 (2016) aan heffingskortingen dient te betalen. Belanghebbende heeft daartegen bezwaar gemaakt maar de Inspecteur heeft bij uitspraken op bezwaar de aanslagen gehandhaafd. Belanghebbende heeft tegen de bestreden besluiten beroep ingesteld. In geschil is of de Inspecteur bij de aanslagen terecht heeft bepaald dat belanghebbende de bedragen aan heffingskortingen dient (terug) te betalen.

De Inspecteur voert onder meer aan (kort samengevat en enigszins geparafraseerd) dat na controle is gebleken dat belanghebbende de bedragen aan heffingskortingen uitbetaald gekregen heeft, terwijl C (de echtgenote van belanghebbende, woonachtig te Curaçao; red. CFN) geen belasting is verschuldigd in Nederland.

Kort en zakelijk samengevat wordt het (inhoudelijke) geschil door Rechtbank Noord-Holland (hierna: de Rechtbank) als volgt beoordeeld.

Met betrekking tot het wettelijke kader overweegt de Rechtbank als volgt (enigszins geparafraseerd). Op grond van artikel 5a, onder a, van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (Awr) wordt de echtgenoot als partner aangemerkt. Op grond van artikel 1.2., vierde lid, van de Wet IB 2001, zoals dit artikel luidde ten tijde hier van belang, wordt, in afwijking van artikel 5a van de Awr en het eerste lid niet als partner aangemerkt: “a. (…); b. een persoon die geen inwoner is van Nederland en geen kwalificerende buitenlandse belastingplichtige als bedoeld in artikel 7.8 is.” Op grond van artikel 7.8, eerste lid, van de Wet IB 2001, zoals dat artikel luidde ten tijde hier van belang, is voor een kwalificerende buitenlandse belastingplichtige het inkomen uit werk en woning in Nederland het gezamenlijke bedrag van het inkomen uit werk en woning in Nederland, bedoeld in artikel 7.2, en de niet reeds in het inkomen uit werk en woning in Nederland begrepen belastbare inkomsten uit eigen woning (…). Op grond van het zesde lid van laatstgenoemd artikel is een kwalificerende buitenlandse belastingplichtige een persoon die als inwoner van een andere lidstaat van de Europese Unie, een andere staat die partij is bij de Overeenkomst betreffende de Europese Economische Ruimte, Zwitserland of de BES eilanden in de belastingheffing van die andere lidstaat of staat of op de BES eilanden wordt betrokken. Op grond van artikel 8.8 van de Wet IB 2001 bedraagt de gecombineerde heffingskorting maximaal het bedrag van de gecombineerde inkomensheffing.

Vast staat dat belanghebbende in 2015 en 2016 is gehuwd met C en dat C in genoemde jaren woonachtig was op Curaçao en derhalve niet in één van de in artikel 7.8, zesde lid, voormeld, genoemde landen. De Inspecteur heeft C derhalve, aldus de Rechtbank, terecht niet aangemerkt als kwalificerende buitenlandse belastingplichtige en de aan belanghebbende toegekende heffingskorting ten bedrage van € 3.230 (2015) respectievelijk € 3.622 (2016) terecht teruggevorderd. Overigens kan belanghebbende, naar het oordeel van de Rechtbank, ook geen vertrouwen ontlenen aan de voorlopige aanslagen.

CFN-artikelnummer 20201120-8

BRONDOCUMENT (ECLI:NL:RBNHO:2020:8904 – uitspraak Rechtbank)

BRON: www.rechtspraak.nl

LET OP: Dit artikel bevat slechts een korte omschrijving door onze redactie van de essentie van (een deel van) de betreffende uitspraak gevolgd door een (uitgebreide) samenvatting door onze redactie van (een deel van) de betreffende uitspraak. Het bovenstaande artikel bevat derhalve niet de integrale, woordelijke tekst van de betreffende rechterlijke uitspraak! Voor de volledige weergave van de uitspraak verwijzen wij naar de uitspraak zelf. Een weergave daarvan stond op het moment van publicatie van dit artikel gepubliceerd op www.rechtspraak.nl, op welke versie wij ons hebben gebaseerd. Hoewel wij bij het opstellen van dit artikel zorgvuldigheid hebben betracht, pretenderen de essentie en de samenvatting – mede gezien het karakter daarvan – niet alle (juridische) aspecten, overwegingen, essenties en nuances van de uitspraak, van de daarin beschreven feiten of van het daarin opgenomen gerechtelijk oordeel uitputtend en volledig accuraat weer te geven. De essentie en de samenvatting beogen ook niet een (juridische) opinie te geven over (een deel van) de uitspraak of daaraan een (juridische) interpretatie te geven.